μιας ζωής απόσταση
το ανέβασμα απ’το λαιμό ως τα χείλη σου
και μια αιωνιότητα το μονοπάτι
που κρυφοβγάζει ανάμεσα στα στήθη σου
χρόνια τώρα που περπατάω
στου κορμιού σου τη Γη του πυρός
το κάψιμο στα πόδια μου δεν το’χω για πόνο
για δύναμη το’χω να με σπρώχνει
που σ’εχω ακόμα ανεξερεύνητη.
