κόκκινος συναγερμός και μια αγέλη από
στιγμές αδάμαστες.
como caballos de agua.
Σαν άλογα από νερό.
Ρευστά , μοναδικά, ανούσια…
δεν είναι αλλά σημαίνουν.
μαζί και σημαδεύουν
σπάνια στο σωστό σημείο, σχεδόν ποτέ με
επιτυχία
σφραγίδες από πυρωμένο σίδερο στη λάθος
μεριά του γοφού
πρίμα και μπάσα σε λάθος συχνότητες
στίχοι σε άλλη γλώσσα από την κανονική
όμορφα άσχημοι, τέλεια ατελείς
ιδανικοί για να τρυπούν μηνίγγια
σαν ώρες αντίστροφες σε ρολόγια του Νταλί
σαν τρία που την κοπάνησε από δεξιά και
ζευγαρώνει με το εννιά
άναρχα και παράνομα, ξεδιάντροπα και παρα
φύσιν, μαγικά και ονειρικά.
σαν χορός ημιτελής και παλάμη που φοβάται να
πιέσει τα πλευρά.
σαν πουκάμισο γαλάζιο και σκούρο φόρεμα
ξυπόλυτο.
Για κάθε φορά που δεν κατάλαβες
χτίζω άλλες δυο που δε θα καταλάβεις
να τις φωλιάσεις στη τσέπη του παλτού
και να τις ψάξεις πάλι σαν σταφίδες όταν θα
έχει παγωνιά
να με ταίσεις,
μόνο για να ακουμπάν τα
δάχτυλα στα χείλη μου,
να με χορτάσεις
για να ζεσταθώ και να σε
κάψω.
