πασχαλίτσες Οκτωβρίου

να φύγουν οι ξένοι.
να περπατάμε ξανά στη μέση του δρόμου
με σύννεφα και αέρα να δείχνουμε τα δόντια μας

χαμόγελα με δόντια που καθρεφτίζουν αλητεία 

Έλα..να προσποιούμαστε πως κλαίμε 
για τα καλοκαίρια που περάσανε -λες και δεν τα ζήσαμε-

έλα τώρα που φύγανε οι ξένοι
με το κλειδί της νύχτας στην παλάμη σου
και γω με τα στήθη γεμάτα αέρα 
και κρυστάλλους από αλάτι πίσω από τα αυτιά.

Φύγαν οι ξένοι, Έλα!!

να ξαπλώσουμε στην άμμο με τα χειμωνιάτικα
και μες την τόση φασαρία, να είναι ήσυχα.-